این زیبنده نیست !
برخی هیئت های ورزشی
راکد در میدان عمل
مدعی حائز رتبه روی کاغذ
اردبیل کلان شهری نیست که کسی از حال روز کسی بی خبر باشد و کاری و اتفاقی انجام بگیرد و صدایش و آثارش ناپیدا بماند آن هم در ورزش .
اینجا اردبیل هست و همه بر امور هم ، کنجکاو و گوش به زنگ اند
در این وادی هیچ کار خوب و هیچ عمل سو بیصداو پنهان نمی ماند
مخصوصا اگر در حوزه ورزش بوده باشد چراکه از یک سو علاقمندی و تعصب کشی عامه مردم به تمام رشته های ورزشی و پیگیری رویداد ها و موفقیت های ورزشی و نیز ارتباط تنگاتنگ اکثریت ورزشی ها و رشته های ورزشی با یکدیگر باعث شده مربیان و ورزشکاران و هیئت های مربوطه و بطن جامعه در جریان کلیه فعالیت های ورزشی باشند .
با این شرح حال و اوصاف وقتی می بینیم و می شنویم هیئتی با راندمان خروجی صفر و حتی منفی که در کمترین وظایف خود سهل انگاری و یا در خواب و یا بهتر بگویم بی برنامه و ناتوان بوده یهو مدعی بیلان کاری بلند بالا و یا جایگاه و رتبه برتر استانی یا کشوری می گردد ! کمی نه خیلی جا می خوریم
( البته گاهی این ادعا استناد به سند روی کاغذ فقط و یا گواهی از بالا ! می گردد که به آن هم می پردازیم )
این عنوان و این ادعا به هر دلیل و به هر بهانه غیر واقع ، نه تنها تحول و ارتقایی در آن رشته ورزشی خلق نمی نماید ، آبرویی برای این روسا و هیئت ها هم نمی خرد فقط مردم و بخصوص جامعه ورزشی و کارشناسان امر را به ریش خود می خندانند .
هیئتی که در هیچ رقابت کشوری و یا لیگ کشوری یا منطقه ایی حتی شرکت نکرده چگونه حائز رتبه کشوری می تواند باشد !؟
هیئتی که هیچ برنامه ورزشی جز چند جلسه با تعدادی انگشت شمار حتی گاهی با افراد غیر ورزشی و اهالی آشپزخانه یا رشته های ورزشی غیر مرتبط بعنوان بزم و محفل شخصی برگزار می نماید و در فضای مجازی به این آن شیرین شکری می کند چگونه از رتبه برتر کشوری بعد همگانی سر در می آورد !
هراز گاهی هم می بینیم برخی هیئت ها ی محترم استناد به گواهی از بالا می کنند آری با آمار کذایی فعالیت استانی بیشتر همایش محفلی باشگاهی و گاهی خارج از واقعیت روی کاغذ پاره با ارسال چند فتو و فتوشاپ بیلان بلند بالایی در تحولات رو به رشد از خود به مافوق برادر خود در اداره یا فدراسیون ارسال می نمایند تا شاید در کسب عنوان و رتبه روی کاغذ نه میدان عمل برای دلخوشی صرفا خودشان نه جامعه ورزشی تحت پوشش به ارمغان آورند .
بقول برخی آگاهان ورزشی گله مند از این چنین رفتار مدیران هیئتی هیجان زده بعضا می بینیم این رتبه در رده بندی های پایین کشوری اتفاق می افتد و با یک نوع عوام فریبی در رده کلی مطرح و اذهان را آلوده می نمایند که باز از دید اهالی فن و کارشناسان امر دور نمی ماند
بعنوان مثال هیئتی در رده بندی فعالیت منطقه ایی یا در سطح 5 و 6 کشوری رتبه اول مثلا سومی کسب می گردد و در اطلاع رسانی بلاخص شبکه های مجازی (که متاسفانه بلای جان اخبار و اطلاع رسانی سالم و صحیح شده ) خود را در سطح کلان کشوری حائز آن عنوان معرفی می نمایند و با مدیریت های ادوار گذشته که صادقانه و خالصانه شبانه روز در سطح جامع کشوری افتخار آفرین ورزش استان شده و رتبه مثلا 5 داشته اند ، خود را بالا بلند خوانده و زحمات دلسوزان واقعی در این فرافکنی گم شده و اینان افاضات رقم می زنند.
در هر حال این وقایع از هر رنگ و بو را به شرافت و صداقت آنان عودت می دهیم حداقل به حرمت آبروی ورزش و ورزشکاری که به شرافت و پاکی و پاکدامنی و جوانمردی و عیاری شهره شهر اند بر این افکار و اعمال خط بطلان بکشند.
رتبه و میزان کارآمدی هر هیئت ورزشی و هر رئیس هیئتی را فقط و فقط خانواده ورزشی آن هیئت اعم از مربیان و داوران ورزشکاران آن هیئت می توانند بسنجند و درجه و رتبه بخشند و بس
وقتی خانواده ورزشی یک رشته از نبود فعالیت و برنامه و رشد و تکاپو در یک هیئت ناراضی هستند هیاهوی کذایی رتبه دار بودن و فعال بودن و غیره به چه کار آید !
جمله معروف اخلاقی : »کمتر از بود باید نمود« را بگذاریم برای عارفان و سالکان حداقل در ورزش جوانمردانه » به اندازه ایی که بود باید نمود «
