در دهه های گذشته البته نه در عهد  باستان بلکه تا همین  ده سال پیش ورزشهای رزمی در کشور ما در راس ورزشها و دراولویت اول قریب به 90 درصد  جوانان این مرز و بوم بود  و  تا نسل ماقبل این  دهه هم نمی شد  فرد میانسال و کهن سالی پیدا کرد  که دورانی در گود  ورزشهای رزمی خاک خورده نباشد  و سینه چاک نکرده باشد و این میراث کهن اشتیاق به رزمی چه در مقام پیشکسوتی و چه در مقام قهرمان نامی دوره خاص به این نسل دهه ماقبلی ما رسیده بود.

از بارزه های آن میراث وجود  انسانهای با غیرت و شجاعت مثال زدنی بود و هست که خاطرات هماوردی هایشان یا در کوچه و برزن ها  نقش بسته در دفاع از تعصب محلاتی و نوامیس قوم و خویش و همسایه تا تاریخ این مرز و بوم در دفاع از خاک و و ناموس و وطن

آری

وجودی که در آن غیرت غلیان کرده باشد سری در باشگاههای رزمی فرقی نمی کرد  و نمیکند  از کدام رشته و دسته خم شده بود  و خاطره سازی کرده بود  .

ولی در دوره کنونی به رغم داشتن مربیان با کمیت بالا ( هرچند کیفیت نه در حد  انتظار ) متاسفانه جوانان ما رغبتی به حضوردر کلاس های رزمی نشان نمیدهند  چرا و به چه علت ؟!

شاید  یکی از علت و علل ها را در نگاه مادی و مالی مربی به ورزشکار برای تامین معاش خود باید دانست و این حس نیاز در گلچین نمودن افراد  مرفه از بی بضاعت در آموزش تاثیر گذار بوده و از چشم برخی استعداد ها که مورد  بی توجهی مربی واقع میشوند  دور نمی ماند  .

و یا گاهی عدم توجه مسئولین کشوری و لشگری و مقامات دولتی به رفع مشکلات و یا تکریم مربیان و ورزشکاران دیروز میتواند باشد  که این بی توجهی در داخل خانواده آن مربی یا ورزشکار لمس شده و نسل ورزشی از آن دودمان منقطع و اطرافیان نیز با دیدن وضع

کنونی فلان قهرمان و فلان مربی برجسته دیروز که در نیاز امروزخود مانده و یا ضعیف می باشد آن را الگوی منفی برای ادامه این طریق برای خود و یا فرزندان خود  پیش می گیرد  و اینچنین  باز دروی از ورزشهای رزمی بیشتراز پیش رقم میخورد  .

 آری این چنین ما به دوره ایی رسیده ایم که کلاس های دیروز که  با بالای 100 ورزشکار می چرخید  اکنون با دو سه ورزشکار دایر شده و مسلم اجاره بهای سالن تمرین با دو سه ورزشکار تامین نمیشود هیچ مربی نگون بخت بایست در جای دیگرکاری داشته باشد تا اجاره باشگاه خود را تامین نماید  چه رسد  که برداشت و درآمدی از سالن داشته باشد  که انگیزشی برا ی ادامه دهد  .

ونتیجه خالی شدن سالن های رزمی از جوانان و سرریز شدن آنان به خیابان ها می شود  که خالق ناهنجاری ها و بزه ها  و  تنش و درگیری می گردند .

در بدترین حالات جوانان امروزی در هوای قدرت و روحیه جنگاوری به درگیری خیابانی و لاط بازی و نهایت زندان و اعدام منتهی می شوند یا اینکه در بهترین حالات  جوانان ما ثمرات حاصل از ورزش های رزمی همچون شجاعت و چشم نترسی و آمادگی دفاعی و بلفعل نمودن استعداد  های نهفته جنگاوری خود محروم میمانند و نهایت میراث ورزش های رزمی در سایه این علت و علل ها به یغما میرود  ......

حال  مقصر کیست و چیست  خود بیاندیشید ...

کمال کرامت